▪️مثالی برای درک بهتر موضوع کمک می کند. تصورکنید شخصی از اول مهر ماه ۱۴۰۰ در کارگاهی با قرارداد کار دائم و یا موقت استخدام شده است. مزد قانون کار روزانه و پایه سنوات قانون کار این فرد به صورت زیر خواهد بود.
1⃣ از اول مهر ۱۴۰۰ لغایت پایان ۱۴۰۰ حداقل مزد کارگران ۱۴۰۰ خواهد بود.
2⃣ از اول ۱۴۰۱ لغایت پایان مهر ۱۴۰۱ حداقل مزد ۱۴۰۱ خواهد بود.
3⃣ از ابتدای مهر ۱۴۰۱ پایه سنوات سال ۱۴۰۱ به این فرد تعلق می گیرد. بنابراین از ابتدای مهر ۱۴۰۱ لغایت پایان سال ۱۴۰۱ حداقل مزد ۱۴۰۱ به علاوه پایه سنوات ۱۴۰۱ به این فرد تعلق می گیرد.
4⃣ از ابتدای ۱۴۰۲ مزد روزانه این فرد و پایه سنوات به میزانی که در بخشامه مزد ۱۴۰۲ تعیین شده است افزایش خواهد یافت.( به میزان سایر سطوح مزدی بدون مبلغ ثابت )
5⃣ از ابتدای مهر ۱۴۰۲ که سال کاری دوم این کارگر شروع می شود به موارد مشخص شده در بند قبلی پایه سنوات ۱۴۰۲ ( که در بخشنامه مزدی سال ۱۴۰۲ اشاره شده ) افزوده خواهد شد.
۳ نکته مهم و ظریف در محاسبه پایه سنوات قانون کار وجود دارد :
▫️نکته اول
پایه سنوات به کارگران پس از تکمیل یک سال سابقه کار در کارگاه تعلق می گیرد. یعنی از شروع سال کاری دوم نه سال تقویمی.
▫️نکته دوم
اگر بیش از یک سال از دریافت آخرین پایه سنواتی گذشته باشد مجددا پایه سنوات همان سال تعلق می گیرد. به عبارت ساده تر با تکمیل هر سال سابقه (ابتدای سال کاری دوم، ابتدای سال کاری سوم و …. ) پایه سنوات همان سال به کارگر پرداخت خواهد شد.
▫️نکته سوم
پایه سنوات هر سال هنگام افزایش مزد سال بعد به میزان مشخص شده در بخشنامه مزد افزایش خواهد یافت. مثلا اگر در بخشنامه مزد قانون کار افزایش مزد ۱۴۰۲ کارگران قانون کار ۲۱ درصد تعیین شد علاوه بر اینکه حداقل مزد قانون کار ۱۴۰۲ به میزان ۲۱ درصد افزایش خواهد یافت پایه سنوات ۱۴۰۲ که کارگر در طول سال ۱۴۰۱ دریافت می کرده با تغییر سال به ۱۴۰۲ به میزان ۲۱ درصد افزایش خواهد یافت.
بدون دیدگاه